Star Trek into Darkness is
het vervolg op de Star Trek-reboot uit 2009 met Chris Pine in de rol van
Kapitein Kirk.
Kirk
raakt net weer de leiding over de USS Enterprise kwijt, omdat hij alweer de
regels aan zijn laars lapt en doet waar hij zelf zin in heeft. De lol die ze
hebben tijdens het overtreden van die regels (in dit geval grijpen ze in en
laten ze zich zien) krijg je vanaf de eerste seconde op je bord gegooid. Een heerlijke
actiescène in een prachtig landschap, met uitzonderlijke beelden van een
sterrenschip in zee, zet direct goed de maat voor de rest van de film. Een
werkelijk spectaculaire opening. Als je nog even dacht koffie te halen tijdens
de intro, kun je dat vergeten. Bereid je voor, want je kunt twee uur lang niet
meer adem halen, een gesprekje voeren of een glas drinken halen.
Terug
op Aarde krijgt Kirk de wind van voren. Hij probeert zich uiteraard nog wel uit
de ellende te kletsen, maar die akelig eerlijke Vulcan Spock (Zachary Quinto) heeft
al een uitvoerig en gedetailleerd verslag geschreven en ingediend. Kirk
verliest zijn kapiteinstitel en zijn schip, Spock wordt ook gedegradeerd en de
beide vrienden krijgen het flink aan de stok met elkaar over dit gebeuren.
Spock doet regelmatig denken aan Sheldon uit The Big Bang Theory, die het
allemaal wel erg vanuit zijn eigen visie bekijkt en zo ongenadig irritant kan
zijn.
Als
Starfleet een spoedbijeenkomst organiseert om een recente, bloederige aanslag
op een stadsarchief te bespreken, vertrouwt Kirk het zaakje niet helemaal. Zijn
razendsnelle actie voorkomt dat alle kapiteins en eerste officieren op
hetzelfde moment het loodje leggen. Het levert hem ook opnieuw het commando
over de Enterprise op. Ditmaal met de directe missie om achter de dader van de
aanslag aan te gaan. Dat wil Kirk maar al te graag, alhoewel het hen wel op
verboden Klingon-gebied zal brengen. Tijdens de missie komt het team voor
keuzes te staan die leven of dood kunnen betekenen. Kirk en Spock staan daarin
lijnrecht tegenover elkaar en lijken wel kibbelende broertjes. Ze zijn echter
niet meer zo jong en naïef als in de eerste film. Ze zijn nu in staat om het
belang van elkaars inzichten te waarderen en misschien eens niet zo impulsief
te reageren. Zullen ze de juiste keuzes maken?
De
antagonist in deze film is Khan Noonien Sing, een bekende naam voor Star Trek
liefhebbers, alhoewel deze twee nieuwe Star Trek films zich in een nieuwe
tijdlijn afspelen, waardoor de toekomst een heel ander verloop zal nemen. Khan
is een genetisch gemanipuleerde supermens, die na honderden jaren slaap is
gewekt door admiraal Marcus om als wapen te dienen. De missie van de Enterprise
ontspoort in een machtige confrontatie met de onverslaanbare Khan, die hen
echter ook helpt en van informatie voorziet. Khan wordt gespeeld door een
overtuigende Benedict Cumberbatch (Sherlock Holmes in de nieuwe gelijknamige
tv-serie). Hij is de verrassing van de film. De knokscène tussen hem en Spock
(geholpen door Uhura) is een spektakel.
Zonder
het verloop te verklappen, kan ik melden dat de film een twee uur durende
actiescène is, met prachtige beelden, indrukwekkende ruimteschepen en
halsbrekende toeren. Je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet, hoewel
een deel van het plot wel van tevoren in te schatten is. Dat mag de pret echter
niet drukken in deze uiterst vermakelijke, grappige, visueel aantrekkelijke en
spannende film.
Het
bonusmateriaal bestaat uit twee elementen die beide de moeite waard zijn. In
‘Enemy of my enemy’ wordt het fenomeen ‘bad guy / good guy’ besproken. Wie is
wie, en kun je ook beide tegelijk zijn? In ‘Ship to ship’ wordt het filmen van
een van de leukste scenes getoond. Wat een plezier moet de crew hebben gehad
tijdens het hangen aan de touwen. J.J. Abrams tekende voor de regie van Star
Trek into Darkness en mag van mij door met een volgende. Die overigens vast
gaat komen, aangezien de Enterprise aan het einde van de film toestemming
krijgt voor een vijf jaar durende onderzoeksreis.
Deze recensie zal worden gepubliceerd in de komende Holland SF.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten