Dik 600 bladzijden, deel 12 van de Anita Blake serie van Laurell K. Hamilton, in een paar daagjes uit. Zonde, nu moet ik weer een hele tijd wachten op deel 13.
Het begin van het boek viel wat tegen, maar ik had een vermoeiende dag vol hoofdpijn en dat kan bijgedragen hebben aan mijn waardering van die eerste 300 bladzijden. Het boek wordt beter later en het einde gooide me ondanks veel tegenstribbelen weer uit de AB-wereld.
Toch is dit een andere AB dan ik gewend ben. Ze filosofeert er af en toe lustig op los. Echte gevechten zijn bijna niet te vinden in het boek, AB's woede is zo'n beetje afwezig (is reden voor, maar toch). Een echt sterk plot, zoals in de andere AB-boeken is ook een beetje zoek. Het boek hopt wat heen en weer van onderwerp naar onderwerp, totdat het afgemaakt wordt met 1 verhaallijn. Het einde is ook wat onbevredigend, omdat het vrij plotseling is en nogal tam. Beetje anti-climax. Het hele boek is wat tam, iedereen is ineens vriendjes met elkaar. Er zit geen echte spanning in het boek, mede door de afwezigheid van actie/gevechten en mede doordat er geen geen sterke spanningsboog is. Er is niets dat de spanning opbouwt naar het einde. Het einde is er gewoon, maar staat vrij los van de rest van het boek. Het boek lijkt wel geen geheel.
Misschien is dit een soort overgangsboek, misschien wist LKH zich even geen raad met Anita. Misschien was de inspiratie niet aanwezig? Ik weet het niet, ik hoop dat het volgende boek weer krachtig en vol vuur zal zijn.
Overigens zitten er ook aardig wat typefouten in, vergeten kleine woordjes enzo. Dat is niet rampzalig, maar wel storend. De grootste fout was het noemen van het Duitse woord voor 'nee'. Het wordt in het boek gespeld als 'nien', terwijl het uiteraard 'nein' moet zijn. Ik heb het stukje over en over gelezen, omdat ik dacht dat ze misschien weer een andere taal bedoelden, maar nee. Zou het een haastwerkje zijn geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten