Nachtmerries kostte me urenlang slaap.
Niet omdat het lezen van een boek van 340 bladzijden nu zo lang duurt, maar
omdat het een gruwelijk eng boek is. Ik heb er avonden in gelezen, wel vier
regels lang, om het vervolgens met grote angstogen naast me neer te leggen.
Denkend aan kleurige kolibries en schattige puppy’s probeerde ik vervolgens in
een comfortabele slaap te komen. Dat werkte dus niet. Bij daglicht was het boek
nog steeds ijselijk angstaanjagend, maar lukte het doorlezen een stuk beter.
Lacey Flint is een jonge
politieagente die als de nerveuze Laura Farrow undercover gaat op de
universiteit van Cambridge om het relatief hoge aantal zelfmoorden onder
studentes te onderzoeken. De plaatselijke psychologe, Evi Oliver, maakt zich
zorgen over haar patiënten en denkt dat er een schadelijke subcultuur is die jonge,
onstabiele mensen beïnvloedt en manipuleert. In die mate zelfs dat ze op
gruwelijke manieren zelfmoord plegen. Van haar meerdere, rechercheur Mark
Joesbury, moet ze zich op de vlakte houden en alleen ervaren hoe het is om
student te zijn op Cambridge, maar Lacey zit natuurlijk al binnen vijf minuten
te puzzelen.
Het akelige is dat het boek begon
met een huiveringwekkende proloog waarin Lacey zelf op een hoog gebouw staat en
zelfmoord lijkt te gaan plegen. Daarna springt het verhaal terug naar tien
dagen voor dat moment en telt het per dag door. Die vooruitblik naar Lacey’s
schijnbaar laatste levende moment neemt de spanning absoluut niet weg. Je raakt
in het verhaal zo betrokken bij Lacey, dat elke dag dichterbij de al
ondraaglijke spanning nog wat opschroeft.
Bijdragend aan de zinderende sfeer zijn
de passages waarin psychologe Evi Oliver gevolgd wordt. Zij is licht
gehandicapt sinds een skiongeluk en ze heeft het zwaar, zeker nu er vreemde
dingen lijken te gebeuren. Evi denkt dat haar geestelijke gezondheid haar
langzaam verlaat, omdat ze rare dingen hoort, ziet en beleeft. Bolton stuurt de
lezer met Evi mee die waanbeelden in. Met slechts een paar woorden of zinnen
zit je hart in je keel en zijn je voeten van schrik ijskoud. Samen met Lacey
ontdekt Evi echter dat de situatie heel anders in elkaar zit dan iedereen
denkt. Maar dan slaapt Lacey zelf niet zo goed en droomt ze over vreselijke
dingen uit haar verleden. Een simpele undercoverklus lijkt volledig uit de hand
te lopen. Lacey ontdekt dat haar baas Joesbury, met wie ze een complex verleden
deelt, meer weet dan hij loslaat.
Lacey Flint is de ik-persoon in
Nachtmerries, haar hoofdstukken worden in de ik-vorm geschreven en wisselen af
met perspectieven van nevenpersonages en zelfs af en toe de alwetende
verteller. Als lezer weet je dus heel veel, meer dan Lacey. En toch ook minder.
Bolton doseert de feiten en spanning op een geniale manier. Bolton speelt niet
alleen met perspectieven, ze goochelt ook met tijdlijnen. Zo telt ze niet
alleen ‘op’ naar Lacey’s zelfmoorddag, uit de proloog, maar strooit ze ook een
aantal terugblikken naar verdere verledens door het boek. Vaak is dan volledig
onduidelijk om wie een dergelijke fragment speelt en je vraagt je zelfs af hoe
het in het boek past, maar die puzzelstukjes vallen later prachtig op hun
plekken.
Nachtmerries is een briljante
thriller, een geniaal opgebouwd, bizar weefsel van zorgvuldig uitgebalanceerde
ijzingwekkende elementjes narigheid. Een gegarandeerde brok spanning, voor de
watjes misschien even bij daglicht lezen…
Sharon Bolton, oftewel S.J. Bolton,
heeft drie eerdere thrillers geschreven, voordat ze begon aan deze meerdelige
reeks over Lacey Flint, een jonge politieagente. Nachtmerries is het tweede
boek in deze reeks. Het eerste was Zielsgeheim. In het Engels is inmiddels een
derde deel uit (Like This, For Ever) en een vierde volgt (A Dark and Twisted
Tide) in de zomer van dit jaar. Elk boek is tot nu toe los te lezen, er wordt
slechts licht verwezen naar eerdere gebeurtenissen. Lacey Flint is een geweldig leuke en boeiende hoofdpersoon, die me enigszins deed denken aan de brutale Lisbeth Salander uit de Millenniumreeks van Stieg Larsson.
Een kort verhaal over Lacey Flint,
ter kennismaking en met een voorproefje van Nachtmerries, is voor slechts
anderhalf euro in e-vorm te krijgen. Het heet Als het niet had gesneeuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten