A2

Het was de bedoeling elke dag een plankje te doen, zodat ik maar 1/3e jaar doe over de 110 planken. In dit tempo doe ik er vier jaar over. Anyways: vandaag stel ik u voor: A2.

A2 begint met een vreemde eend in de bijt, een non-boek, maar toch een echt boek: een Libelle Bookazine. Het weekblad brengt elke vier weken een compleet boek in tijdschriftvorm uit. Het zijn altijd titels van de uitgeverij Meulenhof/Boekerij, maar dat mag de pret niet drukken, want die uitgeverij heeft erg veel titels en d’r zit ook best wat leuks tussen. Libelle richt zich op de Libelle-doelgroep uiteraard en die doelgroep is volgens mij blij met dit productje. Het is een laagdrempelige manier om een ‘echt’ boek te lezen. Sommige mensen die een Bookazine kopen, hebben geen idee dat dezelfde titel al eens in boekvorm is verschenen. Boeken? Huh? Echte boekliefhebbers zijn dan weer erg wantrouwig over het Bookazine, omdat het ding beweerrt het complete boek te bevatten, maar het lijkt wel erg dun. En toch: het is goedkoop (nog geen drie euro) en het is compleet. Het staat alleen wel erg lullig in de kast. Gelukkig is mijn enige Bookazine die van Isabel Allende en die kan fraai achter de gordijnen verstopt worden, helemaal aan het begin van de plank. Het Goud van Tomas Vargas, luidt de titel. Het gaat over de verhalen vertellende Eva Luna en ik ben a sucker voor verhalenvertellers.

Een heel stuk over het dunste boekje van de plank. Karsten Alnaes volgt, met zijn boek over Sabina Spielrein, patient en psychiater, leerling en muze van Jung en later Freud. Ze stierf in 1942, samen met haar twee dochters, door de nazi’s. Op de cover wordt ze ‘pionier van de psychoanalyse’ genoemd en op de achterflap wordt haar in drie zinnen haar leven beschreven: “Jung kreeg haar liefde. Freud stal haar ideeën. De nazi’s namen haar leven.” Die informatie intrigeert direct, maar de 450 muffige pagina’s van het pocketje niet. Jammer, want de fragmenten die ik gelezen heb zijn indrukwekkend en intiem. In een film die in 2011 uit gaat komen, speelt Keira Knightley de rol van Sabine. Viggo Mortensen 'doet' Freud. Wordt filosofie dan eindelijk interessant?

Lisa Althers debuut Kinflicks was een mij volledig onbekend boek. Toch schijnt het erg bekend te zijn geweest. Het is ook in elke tweedehandse zaak te vinden. ‘Kinflicks’ zijn familiefilmpjes. Alweer een erg slecht covertje, maar ik viel hier voor de titel en de achterflap. Hmm, alweer een slechte score op dit plankje? Want ook Wanneer wij samen zijn van Karin Amatmoekrim heb ik niet gelezen. De titel vind ik Oprahisch. Deze Surinaams-Nederlandse auteur heeft in 2009 haar derde roman uitgebracht, Titus. Gail Anderson-Dargatz is de auteur van het eerste Engelse boek van A2: A Rhinestone Button. Op haar website staat dat ze ‘lovely novels about unlovely people’ schrijft. Rene Appels Als broer en zus staat ernaast, het cadeautje van de Maand van het Spannende Boek 2005. Een lekker klein pocketje, maar ik ben niet van zo van de thrillers en al helemaal niet van Rene Appel. Ook een ongelezen boek. Philip Ardagh is met drie boeken vertegenwoordigd op A2. En van hem heb ik wel het een en ander gelezen. Hij schrijft humoristische, absurde boeken voor jongeren. Deze heel lange en behaarde meneer schreef tientallen boeken, waaronder toegankelijke historische en mythologische boeken voor de jeugd. Zijn stijl is hilarisch, maar niet als je niet in de mood bent. Dan is het voornamelijk erg irritant. It’s a thin line.

Het volgende boek stond eerder in mijn rubriek erotica, maar die is opgeheven zodat de romans fijn in de grote kast kunnen. Zes dagen van Pietro Aretino, een 15e-eeuwse Italiaanse auteur, is een handleiding voor vrouwen die zich willen bekwamen in het hoerendom. Het is uiteraard verboden geweest. Aretino stierf een mooie dood; hij stikte van het vele lachen. Ik ben dol op dit soort mooie uitgaven van oude boeken met bijzondere onderwerpen. Uitgeverij Athenaeum-Polak is daar erg goed in.

Chloe Aridjis schreef Wolken boven Berlijn, een debuut en het schijnt erg goed te zijn. Moet ik OOK nog lezen. Evenals, maar dat is met gegeven boeken niet zo gek, Dubbelspel van Frank Martinus Arion. Dit is het gekozen leesboek van de eerste versie van ‘Nederland Leest’, waarbij je een paperback-editie van het boek gratis kunt krijgen bij de bieb. Een uitgebreidere en luxe editie kun je bij de boekhandel voor een prikkie kopen, maar mijn ervaring als boekverkoper leert dat mensen ook graag die uitgave zonder te betalen meepakken en buitengewoon verontwaardigd kunnen reageren als je meldt dat daar een tientje voor betaalt moet worden. “Nee hoor, dat is gratis!”, onderwijl mompelend dat dat boekverkopersgrietje niks weet. Ach ja, wat een mooi initiatief om het lezen in Nederland aandacht te geven. Was er vergeten dat die Hollanders knieperds zijn?

Een boekje dat bijna verloren raakt door de grootte of eigenlijk de kleinte ervan: Demonenliefde en andere wreedheden, een verhalenbundeltje van Claudia van Arkel. Het was een aankoop uit ondersteuning voor het goede doel, de kraam van Pure Fantasy. Dit was het goedkoopste boekje op de kraam. Gelezen heb ik er niet in, maar de titel is wel leuk, toch?

Om te tonen dat ik ook zo’n knieperige Hollander ben, verzwijg ik niet Jig van Campbell Armstrong op mijn plank. Het is een 3,95 editie en meer heb ik er niet over te zeggen.

Ha! Eentje die ik wel heb gelezen: Nachtbuffel van Guillermo Arriaga. En wat een goed boek. Het is niet altijd even begrijpelijk, ook niet lekker vlot door te lezen en al helemaal niet positief en gezellig en leuk. Maar het is wel erg goed geschreven. Het komt uit de mooi uitgevoerde reeks Crossing Border Books van Rothschild & Bach, een imprint die niet meer bestaat. Deze man schreef en produceerde 21 grams, een magnifieke film. Van Nachtbuffel is in 2007 een Mexicaanse verfilming uitgekomen. Arriaga is een veelzijdig man. Zo schrijft hij ook eventjes het script voor The Burning Plain en deed hij voor die film ook de regie. Wel allemaal wat zwaar werk, dus eventjes goed uitrusten voor je aan een film of boek van hem begint. Dan is het absoluut de moeite waard. Een ouder boek van hem, De zoete geur van de dood, vond ik voor een euro in een antiquariaat.

Een dun informatieboekje uit 1987 voert een handjevol Asimovboeken aan. Meulenhoff had destijds een kwartaalreeks onder de titel Oneindig moment, waarvan Zelfs de Goden van Isaac Asimov het vijfde exemplaar was. En dan kwam er een leuk boekje bij, dat nu natuurlijk hopeloos verouderd is. In de vorm van Witte Beertjes heb ik van Asimov Een mooie dag voor een wandeling en De komst van de robots. Waarbij ik moet toevoegen dat de eerste niet zo wit is, best een goor boekje. Straks even poetsen. Robots en imperium staat als Meulenhoff paperback in de kast en een hardcover biebeditie van de Engelstalige variant staat ernaast.

Dan een tweede boek op deze plank uit de eerder genoemde Crossing Border Books-reeks: Samira Atari, Verkeerd verbonden. Het is een boek dat niet direct mijn hart veroverde en ik kan me nu niet eens meer het einde herinneren, maar het concept was wel vrij opvallend. Een vrouw gaat op zoek naar een geschikte vader voor haar toekomstige kind. Niet omdat haar moedergevoelens opspelen, althans niet op die manier, maar omdat haar eigen moeder ernstig ziek is en dolgraag een kleinkind wil.

Van Margaret Atwood moet iedereen iets in de kast hebben staan, of niet? Dat heb ik wel eens gehoord, dus hier heb je ze: The Robber Bride en, omdat ik van beesten houd, Het Katteoog. Ik geloof niet dat het heel veel met katten te maken heeft…

En dan de laatste bewoner van plank A2, een eerste deel van een reeks waarvan ik zou zweren twee delen te hebben. Het volgende deel zal dan wel te vinden zijn op A3. Anselm Audley was 19 toen Ketterij uitkwam, het eerste deel van zijn Aquasilvatrilogie. De beide andere delen volgden in 2002 en 2003 en sindsdien is het stil rondom zijn schrijverschap. Zal het zo ook met Christopher Paolini aflopen en met andere tienerauteurs? Is het tienerauteurschap een nieuwe versie van het tieneracteursyndroom? Catherine Webb heeft zich er grandioos langsheen weten te werken in ieder geval. Maar haar boeken waren ook een stuk briljanter dan die van Paolini en misschien ook wel Audley. Ketterij wordt vergeleken met Herberts Duin en dat is wel pittig. In 2007 is er een vervolg op de trilogie verschenen, maar nog niet gepubliceerd, volgens Wikipedia. Eventjes verder googlen. Ah, hij is in een andere taal wel gepubliceerd, maar (nog) niet in het Engels. Aangezien het boek geschreven is in het Engels en we dus niet wachten op een vertaling, zal er wel geen uitgever zijn die er trek in heeft.

Na maanden en maanden is mijn A2-plankje beschreven. Mogelijk is mijn A1-plank inmiddels uitgedijd waardoor de hele boel in het honderd loopt nu, maar ik ga even simpel nieuwe boeken negeren. Ergens in de wijde toekomst beloof ik: A3.